"Πριν από το τοίχωμα των ελαστικών, στρίβουμε την σιωπηρή μας συνεννόηση σε ένα σχοινί"

"Πριν από το τείχος από ελαστικά, στρίβουμε την σιωπηρή μας κατανόηση σε ένα σχοινί"

   Αυτή είναι η σκηνή ομαδικής οικοδόμησης της ομάδας Dongjianyuan: κάτω από τον ήλιο, μπροστά σε ένα ψηλό τοίχο από στοιβαγμένα ελαστικά, δύο μέλη της ομάδας σκαρφαλώνουν με χέρια και πόδια - ο συνεργάτης από πάνω γέρνει για να βοηθήσει, ενώ οι συμπαίκτες από κάτω σφίγγουν σφιχτά τα σχοινιά, παίρνοντας βαθιές ανάσες και εστιάζοντας στην διατήρηση της ισορροπίας τους, κάθε κίνηση αποκαλύπτει μια αίσθηση. Πίσω τους, οι συμπαίκτες τους στέκονταν σε κύκλο, μερικοί κρατώντας κόκκινες και κίτρινες σημαίες τυπωμένες με το όνομα της ομάδας, ενώ άλλοι γέλαγαν και επευφημούσαν τους ορειβάτες. Το καταπράσινο πράσινο του δασικού βουνού περιέβαλε την ηλιοφάνεια, κάνοντας την ζεστή ατμόσφαιρα ακόμα πιο ζωντανή. Από το κράτημα του σχοινιού μέχρι την ενστικτώδη αντίδραση του να τείνεις χέρι για να υποστηρίξεις ο ένας τον άλλον, αυτή η μικρή πρόκληση αναρρίχησης ύφανε τη λέξη "συνεργασία" σε κάθε λεπτομέρεια. Δεν υπήρχαν περίπλοκοι κανόνες, μόνο το φυσικό ένστικτο του "να δίνεις ένα χέρι βοήθειας". Η συνοχή της ομάδας κρυβόταν σε αυτό το ζεστό πνεύμα, γινόμενη η πιο ζωντανή υποσημείωση αυτού του καλοκαιριού.