"پیش از دیوار لاستیکی، درک ضمنی‌مان را به طنابی می‌پیچانیم."

"قبل از دیوار لاستیکی، درک ضمنی خود را به یک طناب تبدیل می‌کنیم"

   این صحنه تیم‌سازی در فضای باز تیم دونگجیانیوان است: زیر نور خورشید، در مقابل یک دیوار بلند ساخته شده از لاستیک‌های انباشته شده، دو عضو تیم با دست و پا در حال بالا رفتن هستند - شریک بالایی برای کمک خم می‌شود، در حالی که هم‌تیمی‌های پایین طناب‌ها را محکم می‌گیرند، نفس‌های عمیق می‌کشند و روی حفظ تعادل خود تمرکز می‌کنند، هر عمل حس همکاری را آشکار می‌کند. پشت سر آنها، هم‌تیمی‌هایشان دایره‌ای ایستاده بودند، برخی پرچم‌های قرمز و زردی را که نام تیم روی آن چاپ شده بود، در دست داشتند، در حالی که بقیه برای کوهنوردان می‌خندیدند و تشویق می‌کردند. سبزی سرسبز جنگل کوهستانی نور خورشید را در بر گرفته بود و فضای گرم را زنده‌تر می‌کرد. از گرفتن طناب تا واکنش غریزی برای کمک به یکدیگر، این چالش کوچک کوهنوردی کلمه «همکاری» را در هر جزئیاتی بافته بود. هیچ قانون پیچیده‌ای وجود نداشت، فقط غریزه طبیعی «کمک کردن». انسجام تیم در این روحیه گرم پنهان شده بود و به زنده‌ترین پاورقی این تابستان تبدیل شد.